سال ها است که در اروپا از مصرف پوشش های سلولوزی خبری نیست یا بهتر استبگویم که اجازه ی مصرف نداده اند و بیش از ده سال است که از رنگ واتربیس استفاده می شود.به خاطر کم کردن مصرف تینر که کلا" فرار است و در فضا پخش می گرددو ایجاد آلودگی می کند.پوشش های سلولوزی عبارتند از بتونه فوری،آستر فوری و رنگ فوری که به عنوان آستر زیر رنگ از آن استفاده می کنند که علاوه بر آلوده کردن محیط زیست با پوشش های پلی اوریتان همخوانی نداشته و در کیفیت کار اثر نامطلوب می گذارند.باید به جای آستر فوری از آستر پلی اوریتان و به جای بتونه فوری از آستر پلی اوریتان پر حجم (پر جامد) استفاده شود.به این ترتیب باید از ابتدای کار از:
۱-بتونه پلاستیک(بتونه سنگی)،
۲-آستر پلی اوریتان،
۳-آستر پلی اوریتان پر حجم،
۴-رنگ پلی اوریتان در رنگ های ساده و بیس کوت و کیلرپلی اوریتان در رنگ های متالیک و صدفی،
استفاده کرد. بهتر است که پس از انجام پوشش آخر ،حداقل پانزده روز از پلیش کاری خودداری نماییم.چون پلیش کاری زود هنگام ،فیلم محافظ پوشش آخر را برمی دارد و در نتیجه از براقیت و طول عمر آن می کاهد.انجام این روش نقاشی را کارخانه های معتبر رنگسازی، ده سال تضمین می نمایند و نیز در این روش از تینر کمتری استفاده می شود و سرعت انجام کار افزایش می یابد.
در مورد رنگ کردن سطوح پلاستیکی از موادی به نام نرم کننده به میزان ۲۵ تا ۵۰ درصد رنگ 2k یا کیلر پوشش آخر رنگ بیس کوت استفاده می شود تا پوشش رنگی مانند خود پلاستیک نرم گشته و از شکستن رنگ جلوگیری شود.
امیدوارم که روزی ما نیز مانند سایرین بیشتر به فکر محیط زیست خود باشیم.حال که امکانات مناسبی در دسترس ماست خوب است که از آن ها درست استفاده کنیم و با همکاری و همفکری در این کار تخصصی، نهایت کوشش را داشته باشیم.
خرید بک لینک
نظرات شما عزیزان:
